کانون هواداران منچسترسیتی در ایران

پپ گواردیولا، سرمربی منچسترسیتی، در فینال شب گذشته چمپیونزلیگ بیش از حد روی نبوغ خود حساب کرده بود و با حذف کردن تمام بازیکنان قدرتی از خط هافبک سیتی، شکست خود را رقم زد.

شب گذشته چلسی توانست در فینال چمپیونزلیگ با یک گل منچسترسیتی را شکست دهد و قهرمان اروپا شود. برنامه های پپ گواردیولا برای این بازی نه تنها با شکست سختی مواجه شدند بلکه در وهله اول اصلا بی معنا به نظر می رسیدند! بخشی که بیش از هر چیز در شب گذشته قابل درک نبود، این بود که سرمربی سیتی حتی از دریافت مدال نایب قهرمانی خوشحال بود و مدالش را پس از دریافت بوسید

 

دیگر اعضای سیتی اما مثل الکساندر زینچکو که در اشک غرق شده بود، مدال را بلافاصله از دور گردن خود باز کردند و از زمین بیرون رفتند تا به شکست تلخی که نصیب‌شان شده بود فکر کنند

گواردیولا حتی موقع دریافت مدال آنقدر حال و حوصله داشت که در باره "مدال بازنده ها" شوخی هم بکند

 

 

با نگاهی به گذشته در می یابیم که وقتی کار به گواردیولا و لحظات سرنوشت ساز و حیاتی در چمپیونزلیگ می رسد، هیچ کدام از تصمیمات این سرمربی اصلا منطقی به نظر نمی رسند.

 

گواردیولا از تجربیات تلخ قبلی خود در این تورنمنت می دانست که در دیدار های حیاتی مثل فینال چمپیونزلیگ دست زدن به تغییرات گسترده در ساختار تیم می تواند به شدت به ضرر او تمام شود.

 

سیتیزن ها با هدایت گواردیولا فصل پیش هم در یک چهارم نهایی چمپیونزلیگ برابر لیون حذف شدند آن هم دقیقا به دلیل تغییر گسترده ساختار تیم؛ به دلایلی که فقط بر گواردیولا روشن بود، سیتی در آن بازی با پنج دفاع به میدان رفت!

 

به این ترتیب خط حمله سیتی تضعیف شد، خط دفاع ناآشنا با این سیستم سیتیزن ها نیز به شدت سردرگم بود و در نهایت گواردیولا و شاگردانش 3-1 شکست خوردند.

در این بازی نیز او تمام بازیکنان قدرتی خط هافبک سیتی را بیرون کشید و ایلکای گوندوگان را در میانه زمین تنها رها کرد و تیم خود را در معرض حملات شناور تیم چلسی قرار داد که در تمام طول مسابقه سریع تر و آزادتر به نظر می رسید.

توماس توخل، سرمربی چلسی، در مصاحبه پیش از این مسابقه خود گفته بود: "وقتی من پپ را می بینم بعدش به خانه می روم و هر چه که او گفته را یادداشت می کنم تا فراموشم نشود." شب گذشته اما نیازی به رجوع به دفترچه یادداشت نبود.

گاهی به نظر می رسد گواردیولا بیش از آنچه که به نفعش باشد استعداد و نبوغ دارد و دیشب یکی از آن شب ها بود.

به نظر می رسد گواردیولا چنان به قدرت خود اعتقاد دارد که احتمال سردرگم شدن بازیکنانش را نیز نادیده می گیرد.

فقط یک بار در تمام طول فصل سیتی بازی را بدون زوج فرناندینیو و گوندوگان آغاز کرده بود و از ماه فوریه به بعد رحیم استرلینگ در بازی های چمپیونزلیگ از ابتدا به زمین نرفته بود و شب گذشته مطمئنا زمان درستی برای آزمایش کردن این ایده نبود.

حتی زبان بدن و رفتار دو سرمربی این ایده را به بیننده می داد که توخل سرمربی است که دست بالا را دارد.

توخل در مصاحبه های پیش از مسابقه خود بسیار پر شور و شوق ظاهر شد و درباره اینکه تمام بلیط های چلسی را به هوادارانی فروخته که او را دوست دارند، شوخی می کرد.

 

درخشش انگولو کانته، قلب تپنده تیم توخل، در این بازی بیش از پیش نشان داد که یک هافبک کارآمد چه کمکی می تواند به تیم شما بکند.

کانته که به دلیل قد و قامت کوتاهش حتی موقع بالای سر بردن جام قهرمانی بین بازیکنان چلسی گم شده بود، اما در طول بازی توانست تمام تلاش های فیل فودن و کوین دی بروین را برای جا به جایی توپ بین خطوط بی اثر کند.

سخت بود که بتوان فهمید در ذهن خلدون المبارک، رییس سیتی، وقتی پس از شکست در فینال با گواردیولا دست داد، چه می گذشت.

مالکان سیتی در تمام این 15 سال در انتظار جام قهرمانی در چمپیونزلیگ بودند اما وقتی که در نهایت فرصتی واقعی برای رسیدن به این رویا را به دست آوردند، سرمربی‌شان سعی کرد زیادی باهوش باشد و این موضوع جام را از چنگ سیتیزن ها در آورد.